فرشتگان

به نام پروردگار فرشتگان. آینده به دست نویسندگان حال نوشته میشود و حال به دست افرادی که به گذشته تسلط داشتند. همانا گذشته را به یاد می آوریم و با خود مرور میکنیم، چرا که صاحب حال و نویسنده آینده ی خودمان باشیم. 

سالیان سال پیش، قبل از تولد همه ی ما، او آسمان را آفرید. به هدف آنکه دنیایی بی نقص و جاودان به نام بهشت را خلق کند. جایی عاری از دغدغه، خستگی، رنج و مشقت و از همه مهم تر تنهایی. جایی که تمام آرزو ها به حقیقت تبدیل شده و تا ابد ادامه داشت. 

همه چیز آرام به سرانجام میرسید، تا اینکه در پس روشنایی بهشت، تاریکی جهنم زاده شد. موجوداتی جهنمی و عاری از احساس به نام انسان ها، کسانی که پستی هم نامشان و خونخواری ذاتشان بود از نیستی زاده شدند و تمام نعمت های بهشتی را در هم دریدند. نابودی، تجاوز، کشت و کشتار، همه آن چیزی بود که آنها به ارمغان آورده و بهشت را به نابودی کشاندند. و آنگاه بود که بیماری تاریکی از دل گناهان انسان شکل گرفته و به مرور بر روشنایی غلبه میکرد. دیگر جایی نبود که روشنایی بتواند پنهان شود، تاریکی گسترش پیدا کرده و همه چیز را میبلعید. 

اینگونه بود که او پرده ای سرخ فام بین خود و دنیای اطراف کشید تا محافظی باشد برای او در برابر تاریکی، و فرشتگان را آفرید تا مانع گسترش تاریکی شوند.

بدین ترتیب قوانین آسمان برای محافظت از فرشتگان وضع شد. 

یکم) فرشتگان نمیخورند.

دوم) فرشتگان نمینوشند.

سوم) فرشتگان در کار او دخالت نمیکنند.

چهارم) فرشتگان عاشق نمیشوند.